Тоголок аял,Элмира Ажыканова

Аны «тоголок» аял дешет. Бою жапалдаш, өзү толмочунан келген, бир моюн, колу -буту быртыйып кыска болгондуктан, кадамын майда-майда таштап, көчөдө кетип баратса тоголонуп бараткандай көрүнөт. Ошон үчүн ал “тоголок аял” деген атка конгон . Жаш кезинде сындуураак эле болчу. Кийин бара-бара толмоч тартып кетти.
“Тоголок” аял башкалардын аны эмне деп жатканы менен иши болбойт. Ар күнү таңдан кечке үй оокатын жасап “тоголонуп” жүрө берет. Көчөдө жүрсө эки колунан эки баштык түшпөйт. Базардан картөшкө, ун, кант-чай дегенди үйүнө кумурскадай ташый берет. Анын жаш күнүнөн бери баштыктап ташыган оокаттарын чогултса жүк ташыган поезддин ондогон вагондору толмок. Жууган кирлерин жыйнаса Ала-Тоодой үйүлмөк. Короо жайында, үйү менен базар дүкөндөрдүн ортосунда басып жүргөн жолдорун улаштырса Америкага жетмек. Өзүн бир гана көр оокатка арнап койгон бул “тоголок” аял үчүн мындай түйшүктөрдүн эч кандай оорчулугу жок. Кайра өзүнө жагат, ошонусунан канагат алат. Тирүүлүктө адамдын керектөөсү түгөнбөйт да. Үйгө үйдөй оокатты үйсөң да жетпейт деген сөз бар эмеспи. Анын сыңарындай, жашоого көр оокат үчүн гана жаралган “тоголок” аялдын үйүнө баштыктап ташыганы ташыган.
Анын күйөөсү кайсы бир мамлекеттик мекемеде жооптуу кызматта иштейт. Келбеттүү, зыңгыраган бир сырдуу киши. Көйнөгү дайыма апакай, таптаза. Бир көйнөктү бир эле күн кийет. Кызматына эрте кетип, кеч келет. Кээде дем алышта да иштеп калат. Жаркыраган кымбат машинесине негедир аялын салбайт, ал баштыктарын көтөрүнүп өзүнчө жөө жүрө берет. Элдин аялдарындай болуп - Мени жеткир, мени алып кет, мага алып кел, - дебейт. Күйөөсү үй тиричиликте жардам бербегени менен акча тыйынды түзүк эле табат. Оокат-ашка кенен жетээрлик берип турат. Анысы жакшы. А “тоголок” аялга ошол эле керек. Акча болсо эле калган тириликтин баарын өзү жайгарат.
Алардын төрт баласы бар. Алды студент, арты мектепте окушат. Үй бүлөнүн бүт түйшүгү толугу менен “тоголок” аялдын мойнунда. Балдарынын да энесине кол кабыш кылганга убактылары жок. Сабакка барышат, сабак даярдашат, анан кол телефондору менен үнсүз тиктешип, анын бетин сөөмөй менен өйдө-төмөн сүргүлөп, тунжурап олтура беришет. Энеси жумшай коеюн десе - Сабак даярдап жатам, - деген шылтоолору даяр. Балдарын жалкоолукка үйрөтүп алган да өзү болду. Баланын иши чала болот деп аларга ишенбей, баарын өзү жасай берип, эми алар минтип чоңое түшкөндө оңой менен тил албай калышты.
Аялдын кол телефону сүйлөшкөнгө гана жарай турган жөнөкөй, жазуулары өчүп калган эски телефон. Мага ушул эле болот дейт өзү. Аны менен балдарына чалып кабар алып турса болду. Кимиси качан келсе да чай-пайы даяр турушу керек. А күйөөсүнө телефон чала бербейт. Ал келгенде келет, кеткенде кетет. Тынчын алып келатасыңбы деп сурай бергенди күйөөсү жактырбайт. Каалабаса аялынын чалганына жооп бербей да коет.
“Тоголок” аял өмүрүндө күн чыкканча уктап көргөн эмес. Таң эрте күйөөсүн ишине, балдарын окууга жөнөтүүгө даярданат. Баарын убагында ойготуу керек. Күн сайын эртең менен сары май, шекер салып, таттуу ботко бышырат. Каймак-сүтүн, быштагын, жумшак нанын үстөлгө коет.
Баары жуунуп-таранып, ичип-жеп, туш-тушка тарап кетишет. Аял жалгыз калып, үй ичинде тоголонуп басып, баарын тазалап жыйнай берет. Балдарынын ирээтсиз таштап кеткен кийим- кечелерин тыпыйтып бүктөп, өз -өз текчелерине коет. Манжалары мыртыйып кыска болгону менен эркектикиндей күчтүү колдору бар. Ушул москоол колдору менен бир үй бүлөнүн кир-когун арылтып, оокатын алга сүйрөп келатат. Чарчадым деген сөз оозунан чыкпайт. Үй жыйнап жүрүп базарга барып эмне алып келүүнү, кечкиге кандай тамак жасоону, күйөөсү эртең кайсыл кийимин кийээрин ойлоно берет. “Тоголок” аял мындан башка эч нерсеге деле түйшөлбөйт. Кайдадыр барып эс алууну, ден соолугуна кам көрүүнү, дүкөн кыдырып өзүнө кийим-кечек тандоону, курбу-курдаштары менен чогулуп чай-пай ичүүнү дегеле ойлобойт. Баса, анын азыр курбу-курдаштары деле жок. Жок дегенде, күзгүгө каранып, өңү-башын сылап-сыйпап алууга колу тийбейт. Ак аралай баштаган саамайларын башкалардай болуп боеп койсо деле жакшы болмок. Антип олтуруп алса оокатты ким жасайт? Анын бар максаты – үйү таза, тамак- ашы даяр, кийим-кечелер жуулуу болушу керек.
Күндөрдүн биринде “тоголок” аял ооруп калды. Буга чейин эч качан оорудум деген эмес. Кээде суук тийип чүчкүрүп-бышкырып калса догдурсуз эле үйдөн эптеп өзү айгып алчу. А бүгүн кан басымы көтөрүлүп, дене табы от болуп күйүп, буттары калчылдап баса албай, алы куруп, жаны жер тартып жатып калды. “Тез жардам” чакырышса текшерип көрүп, дароо алып кетишти.
Ага керектүү дары-дармегин, тамак –ашын алып барып турууга эч кимисинин колу бошобой, бири бирине шылтап, үйдөгүлөр кыжылдаша башташты. Күйөөсү ойлонуп көрүп, кошуна келин менен сүйлөштү. Акчасын төлөп, аны ооруканага каттатып турду. Өзүнүн убактысы болбой, аялынын ахыбалын телефон аркылуу гана сурап жатты. Кошуна келин керектүү дарыларын алып, тамак-аш жасап жеткирип турууну моюнуна алды. Акысын төлөп жатса ага кайра жакшы эмеспи.
Бул арада “тоголок” аялдын үйү кыйсыпыр түшүп чачылды. Жаш кезде төрөтканада гана төрт-беш күн жатып калганы болбосо эч качан үй- жайын таштап алыска кеткен эмес эле. Кир-кок жуулбай, тамак жасалбай, чай ичээрге таза чыны калбады. Ал тургай ашканадагы таштанды челек да төгүлбөй, бөлмөнүн ичи жыттана баштады. Үйдүн куту качып, аңгырай түштү. Аял жок үй ошо да. Эртең менен ойготор киши жок уктап калышып, сабактарына кечигип, ачка кетип жатышты.
Догдурлардын - Эч нерсени ойлобой, беймарал абалда жатыңыз, сизге тынчтык керек, - дегенин эске албай, “ тоголок” аял үй-жайына кыжаалат болду. Бала-чакасынын жүдөп калганын сезип жатты. Оюна койсо палатадан бүгүн эле чыга качып, халатын кийип, алжапкычын тартынып, тирилигин жасагысы келип турду.
Оооруканага барып аялынын ахыбалын көрүүгө убакыт таппаган баягы зыңгыраган күйөөсү ушу тапта кызматынан чыгып, шаар четиндеги бир ажайып ресторандын керемет музыка ойнолгон жеке бөлмөсүндө көптөн бери жолугуша албай жүрүшкөн Нази деген сулуу менен багалаң козунун шишкебегин жеп, шарап ичип, бирин бири кумарлуу тиктеп олтурушту.

Элмира Ажыканова

Окшош макала

Ностальгия

Ал өткөн-кеткенди ойлоп кыйлага олтурду. Анан ордунан туруп, колдорун артына алып, илкий басып үйүн көздөй жөнөдү. Бул убакта уул-келини кызматтарына кетип калышат. Уулу ички иштер тармагында, келини чет өлкөлүктөргө тиешелүү уюмда иштейт. Командировкаларга көп барат. Иши ошондой экен. Ал эмне болгон уюм – Касым анчейин түшүнө бербейт. Бирок баамында кирешени келини табат. Маянаны доллар менен алат имиш. Ошондонбу, тартынбай так кесе сүйлөп, өз оюн таңуулап, кээде күйөөсүнө үстөмдүк кылып жиберет. Анткени менен үй-жайын тыкан кармап, тамаш-ашын даамдуу жасайт. Бош убактысында жалаң үй тиричилиги менен алек болот. Бирок мүнөзүндө жылуулук жок. Качан болсун сустайып турат. Ушунча болуп күйөөсү менен жаркылдап сүйлөшүп жатканын деле көргөн эмес карыя. Уулу деле кырктан өтүп, чачына ак кире баштады. Бирок алар балалуу болушкан жок. Уулу атасы менен чечилип сүйлөшпөгөн бир мүнөз жигит. Өзүда жалгыз бала болсо анан туяксыз болуп калабы деп Касымдын арманы ушунда. Келин эстүү болгондо керт башына эле карабай күйөөсүнүн балалуу болушун да ойлошу керек эле деп толгонот карыя. Азыркылар өзүмчүл эмеспи. Илгери согончогу канабаган ургаачы эринин багын байлабай өзү эле жол бошотчу. Керек болсо төрөй турган аялды эрине өзү таап берчү да. Эчен ирет ушул сөздүкозгоюн деп бирок баласына батына албады.

Кнопка

Кнопка

Узун бойлуу киши али жолго жүрө элек баласын ар дайым колуна көтөрүп жүрөт. Баласы да атасынын мойнунан бекем кучактап, анын тер нымшыган бешенесин улам-улам өбө берет. Баласы өпкөн сайын атасынын кайраты, кубаты ашып, колунун чарчаганын, талыганын да унутуп кете берет. Наристе ошон үчүн элчилеп коляскага түшпөй калды. Коляскага салса эле ата менен баланын аралыгы өтө узап кеткендей, колясканы тарткан узун бойлуу киши уулуна улам эңкейе берип, биротоло эки бүктөлүп кала турган. Уулу да коляскада жөн отурбай улам артын карап, атасын чакыра берет. Анан ата бала бул экөөнүн жакындыгын бузган колясканы бекем катып салышты.

Булар шаарда бийик кабат үйдө турушат. Узун бойлуу киши баласы көз ачып бирдеме боолгологондон тартып ага кнопка басканды үйрөтө баштады. Анткени алар күн сайын эшиктен үйгө келе жатып адегенде лифттин кнопкасын, сегизинчи кабатка жеткен соң өздөрүнүн үйүнүн эшигинин кнопкасын басышат. Уулун колуна көтөрүп жүргөн кишинин жада калса радиосу, телевизору да кнопка менен иштейт. Мына ушул кнопкалардын баарын наристенин быйтыйган колу басат, атасы карап турат, экөө тең мындан чоң ырахат алышат. Бала эс тарткан сайын кнопкалардын сыйкырдуу күчүнө таң калып жүрдү. Бири аларды өөдө көтөрөт, түшүрөт, бирөөсү коңгуроо чалат, үчүнчүсү телевизор менен радиону сүйлөтөт, же үнүн басат.

Кайырчы аял

Көчөдө бир кайырчы аял эч ким жок тарапты карап алып "мына бул келесоону сабап салчы, жоготчу бул жерден!" деп кайра-кайра кыйкырып жатат. Кудум көрүмчү менен сүйлөшүп жаткандай... "Мага келжиреп жатканын карачы, келип саба, өтүн ал!" деп албууттанат улам. Жанында бир темтейген мас эркек турат. Анысы улам жакындап бирдемелерди түшүндүргүсү келип жаткандай. Аял ансайын "көрүмчүдөн" жанындагыны жазалоону суранат... Мен аялдын абалын түшүндүм! Ооба, анын бул дүйнөдө коргой турган эч кими жок. Тигиге өзүнүн күчү жетпейт. Ал азыр кыялындагы жакын адамынан, мүмкүн күйөөсүнөн, уулунан же атасынан жардам сурап жатат...

Апама кантип туфли алып берем????

Талапка ылайык мен да окуучулук күндөрдөн бир үзүм жазгым келди.Тагыраагы бүтрүүчүлүк кездерден.
Ошол кездер эсиңиздерде болсо катаал мезгил эле.11 класста окуйм. Кыштан туфличен чыкканбыз. Атам жумушунан башка шаарга которулуп кеткен. Инилерим да атам менен чогуу. Менин окуума байланып апам экөөбүз калганбыз. Алардын айлыгы 10 айлап 1 жылдап да тийбейт.Окууну бүтүп журналистикага тапшырам деген ой тээ түпкүрдө гана болбосо окууга тапшыра турган шарт жок. Классташ кыздар балдар сүйлөшүп калган кезде баары юрист, экономист, врачтыкты сүйлөшөт. Мен унчукпайм. Себеби атам Тоо техникумуна окуйсун досум бар киргизип коем деген. Бай, кедей деген түшүнүк пайда болуп калган кез. Баары эле ошентип атышса а мен үйдө нан жок кантип окуйм демекмин......

Сагынбай манасчынын уулу Аманкул

Кат келип жатты, ар бир келген кат бизге той болчу, үч бурчтук катты алганда өзүн көргөндөй сүйүнчүмүн, коштошпой калсам да кат мага күч-кубат берчү. Кат артынан кат алып бактылуу сездим ѳзүмдү, сүйүнүчүм койнума батпай калчу болду. Балам 1942-жылы чилдеде согушка кетсе, 1943-1944 жылы болуш керек, жүрөгүмдү ооруткан кат алдым. Ал катта, мына кызык, “Манас чоролору менен келип, Манас айт деп кыйнай башташты, айтпайм десем чокморлору менен сабашат, кыйнашат” дептир. “Ата-Мекен үчүн кечке минамёт, пулемёт сүйрөп чарчайбыз. Эл-жерди сакташ үчүн атайы келсем, мага кыйын болду. Апа, эки бирдей кыйноого тушуктум, чоңдор түшүнбөйт. Казактар, мусулмандар болсо мейли, Манастын маанисин кичине болсо да билишет. Ыраакы Чыгышта Жапондор менен салгылашкан жерге касиеттер эмнеге келишти билбейм. Манас чоролору менен кең Ала-Тоо кыргыз жеринде эле калса болмок” деген кат келгенде түнкү уйкум качып, түйшѳлүп калдым

Заманам куурулду заматта

Бирөөнүн "балдарыма жылына мектебине доллар төлөйм, аскерде бирөөнүн картошкасын казабы деп чочулайм "- дегенин окуп заманам куурулду. Бар болсо баары эле төлөгүсү келет. Ойго батып отуруп, бир окуя эске түштү.
Бала үчүн баарына кайылсың го чиркин. Балам бактым - балам базарым дегендей балалуу үй базар эмеспи. "Бардыкы барман менен, жоктукку арман менен"- дегендей жашоо эриш - аркак өтө берет экен. Менин айтайын дегеним, көчөдөн мотурайган балдарды көргөндө, эзиле карап, эркелете көзүң менен өөп аласың. Бооруңа кысып алайын дейсиң, бирөөнүн баласы ыңгайсыз анткенге. Бир күнү шаардын маршруткасынан жүрөк ооруткан окуяга туш болдум. Аны мен эле сездимби, же башка дагы сездиби билбейм. Марштуркада бажырайган кызын жетелеген татына кийинген келин, күйөөсү экөө сапарлаш болду. Кызынын кытылдаган күлкүсү, түгөнбөгөн суроолору жан дүйнөңдү ээлейт. Ата - энесине көз жүгүртсөң, бир татына үй-бүлөлөр экенинен кабар берет.

Үйдүн намысы деген эмне?

Улгайган бир кемпир акырын бөлмөсүнөн чыкты. Конок бөлмөсүнөн небереси менен келининин үндөрү угулуп жатты: - "уулум, дасторкон даяр, сорпоңду куюп койдум; кел, муздап кала электе ичип ал". Муну уккан чоң эне бөлмөнүн бурчуна айылдан кошо көтөрө келген жер төшөктүн үстүнө отурду. Небереси, чоң энесин көрө калып: - " Чоң эне, келиңиз чогуу ичели"- деди. Кемпир маанилүү үшкүрүнгөн соң: "үйдүн эркеги келгиче кечки тамакка отурулбайт. Атаңар келсин, чогуу тамактанабыз, Кудай буюрса"- деди. Келини: " Ай коюңузчу апаке, илгери ошондой экен го! Азыркылар ачка болгондо, дасторконго отура берет, атабыз келгенде жейт да. Кемпир: " кызым, адамдардын кандай адеби бар болсо , үйлөрдүн да намысы жана адеби болот". Небереси чыдабай, мазактагансып сөзгө кошулду: " апеей да чоң апа, үйдүн намысы деген эмне экен? айтып берчи, кана, кызык болуп атат",

Кайын энеге ызаат!

-Кайненем бала баккандан качып кызыныкына кетип калган. Өз неберелерин карагысы келбейт, алтын тапчуудан бетер иштейм дейт, үйдө балпайып отура берсе биз багабыз да, тынчы жок да -бир палатада, маңдайлаш керебетте баласы мн жаткан келин дагы бир топ сөз сүйлөдү . Келгенден бери "кайненем бала карабайт " деп үч төрт курдай айтты.
Бул жолкусуна жооп кайтардым:
- Ар ким өз баласын өзү багышы керек. Кайненең өз балдарын багып чоңойтуп койгон, небере багууга милдеттүү эмес .
Бул сөзгө келин бир топ терикти.

Сыздаткан сырдуу кат

Бир күнү мага өзгөчө кат келди. Окуп ойго баттым, жашымды тыялбадым. Кат ээсинин өтүнүчү менен иштеп чыгып жарыялоону туура көрдүм.

"Саламатсызбы эжеке, сиз менен сырдашып өзүмдү жеңилдетпесем, батпай турам. Макул десеңиз, айтайын да жеңилдейин".

- Саламатчылык кызым. Макул сырдашалы.

-Сизге түшүнүктүү болуш үчүн башынан жазайын ээ.

-Макул, кызым.

"Биздин үй алыскы райондордун биринде, чоң айылда жайгашкан. Чоң айыл, чоң үй - бүлө дегендей, биздин үй-бүлө да ошол чоң үй- бүлөнүн бир бутагы. Чоң ата, чоң эне, чоң коргон баары менен биз бактылуу элек.

"Уча" кантип тирилди

Генералдарды бир жылы офицерлер мейман кылып калышыптыр Бишкекте. Жылкы союшуп катуу тосушуптур. Жылкынын этин бышырганы бир жаш майорго тапшырышыптыр. Бардыгы мас, тантана катуу болуптур. Ошол убакта Баткен окуясынан кийин эле убак экен. Офицерлердин досу бир подполковник аты Учкун, экен, аны кыскартып «Уча» деп чакырышчу. «Уча» Баткенге командировкада болгон убакка туш болуптур бул окуя. Жанагы жылкынын этине жоопкерчиликтүү майор кашайып, ичимдиктен акырын ичип атып оттун жанында уйкуга тартылып кетиптир. Бир убакта бир генерал «этти тарткыла, кеч болуп кетти, биринчи «учаны» алып келгиле» деп буйуруптур.

Кудайдын дүкөнүндө

Кудайдын дүкөнүндө.

Карапайым жашаган аял бир күнү түш көрөт. Түшүндө дүкөнгө барса, Кудайдын өзү сатуучу экен.

- Оо, кудурети күчтүү Кудайым! Сиз өзүңүз сатуучу болуп жатасызбы?- деп кыйкырып жиберет ал сүйүнгөнүнөн.

- Ооба, менмин, - деп жооп берет Кудай.

- А сизден эмне сатып алсам болот?

- Менден баардыгын сатып алсаң болот, деп жооп узатат Кудай.

- Андай болсо, мага Сүйүү, Бакыт жана Ийгилик бериңизчи...- дейт аял кубанычы койнуна батпай.

Кудай мээримдүү жылмайып....

«КУДУКТАН ЧЫГЫП КЕЛЕ ЖАТКАН ЧЫНДЫК»

Илгери бир жолу Чындык менен Жалган жолугушуп калышкан экен.
Жалган «бүгүн күн жакшы болуп турат» деп Чындык менен учурашыптыр. Чындык асманды карап айланасына көз чаптырып чын эле бүгүн жакшы күн экендигине ишенет экен.
Алар чоң кудукка чейин чогуу барышат. Жалган колун сууга салып, «жагымдуу жана жылуу экен, эгерде кааласаңыз чогуу чөмүнсөк да болот» деп Чындыкка кайрылыптыр. Чындык дагы шекшип калыптыр да колун сууга салып көрсө жагымдуу экени анык экен. Алар чогуу чөмүнүшүп жатышканда

Келин!

Тобоо кылам, азыр айткан сөзүмө чындап тобоо кылам балам. Ал күч барында, акча деген адамды бат азгырат тура. Ал кезде мен аябай күчтүү, сөзүм өткүр курч, байдын байбичеси болуп турсам, баары менден айбыгып тике карап да сүйлөй алчу эмес. Өзүмүн кыз келиндерим эмес , тууган уруктун, колу коңшунун келиндери да ыйбаа кылып турушчу.
Убакыт келип эң кичүү уулумду үйлөр мезгил келип, аябай кыз издедик. Колдо кала турган келин деп аябай сураштырып, көрүп билген жерден алалы деп аракет кылдык. Биз канчалык аракет кылбайлы, Жараткан Алла Таала эчаак эле бирөөнү маңдайына жазып койгонун ал кезде кайдан билейин.
Биз тапкан кыздар уулума жакпай , көкүрөк күчүгүбүз кенже уулубуз болгон үчүн , акыры өзү тапкан кызга куда түшүп, сөйкө салып келдик. Биздей бай болбогон менен , сыйга аябай жакшы экен кудалар. Дасторконун жайылтып колунан келишинче сыйлап, тойду өткөрүп , келинди үйгө киргизип алдык.

Кол

Бул окуяны окуп алып ыйладым...

Орто кылымда Ньюрнберг шаарына жакын жерде он сегиз балалуу зергер жашаптыр. Он сегиз баласын багуу үчүн күнүнө 18сааттан иштеп, тапканы өп-чап жетет. Эс тартып калган эки уулу Альберт менен Альбрехт Нюрнберг академиясынан билим алсак дешет. Бирок аларды окутууга атасынын чама-чаркы жетпейт.

Эки бала өздөрүнчө мелдешип, мелдешти утканы Академияга бармай болот. Ал эми утулганы анын окуусу үчүн шахтыда иштеп, каржысын төлөгөнгө макулдашышат. Мелдешти багы жанып Альбрехт утат. Академияга окууга кетет. Альберт шахтыда төрт жыл бою иштеп бир тууганынын окуусун төлөйт.

Сага баратам..

Сага баратам...
Жумушумда иштеп отуруп, эч нерсеге көңүлүм тартпай жатканын сездим. Эмне кылсам, көптөн бери сени менен жолуга элекмин (беш жылдан бери экөөбүз бир үй-бүлө болуп, бир түндүктүн астында жашасам да, көптөн бери жайдары, жай отуруп сүйлөшпөгөнүбүздөн улам, мага ушундай туюлду).
Ооба, ойлосом, менин сага айтаар сөзүм өтө көп экен. Ишимди таштап салып, дароо жумуш телефонуңа чалдым да, жолугушуууну сунуштадым. Сага да ушул нерсе керек болуп турган белем, дароо макулдугуңду берип, жолукчу жерден күтөөрүңдү айттың. Эшиктеги кар сапырган бурганакты чым этип да тоготуп койбой, ууртум күлкүгө толуп, алып учуп бараттым сага. Жүрөгүм сүйүнүп, ичим ысып, сага туш кылган бактыма, тагдырыма ыраазы болом.

Коркконго кош көрүнөт

Икая.
Илгери, илгери, бир жер кезген дербиш шаардын дарбазасынан чыгып келе жатып "Кара тумоого" жолугуп калат экен. Андан кайсы жерге бараарын сурайт. "Кара тумоо" азыр Багдад шаарына барып 5 миң кишинин өмүрүн алып кетем дейт. Арадан айлар өтүп экөө кайрадан кезигип калышат. Дербиш ага карап, - Сен мени алдаган турбайсыңбы, өткөндө беш миң кишинин өмүрүн алып кетем дегенсиң, а бирок сен 50 миң кишинин өмүрүн алыпсың?. Анда "Кара тумоо" минтип жооп айткан экен, -"Мен чыныда 5 миң кишинин гана өмүрүн алдым, а калгандары жөн гана коркконунан ажалга моюн сунушту"
"Коркконго кош көрүнөт" Кыргыз эл макалы.

Бир ооз сөз

ДАРЫГЕРДИН ЖАҢЫЛЫШТЫГЫ

Бир жолу Улукман Аким (Али Абу ибн Сина) көчөдөн өтүп баратып, алдыда бараткан кыздын тез-тез кан түкүрүп баратканын байкап калат да, ага кызыгып артынан түшөт. Кыз кыпкызыл түкүрүнүп бара берет. Анан бир дарбазадан үйүнө кирип кетет. Артынан табып да кирет. Үйдөн кыздын атасы чыгып, атактуу дарыгерди таанып, ызат-урмат менен үйүнө киргизет. Сөз ортологондо Улукман Аким тигил үй ээсине анын кызы оору экенин, кан түкүрүнүп калганын, мындай тез-тез кан түкүрүнгөн адамды сакайтууга ылаажы жоктугун айтат. Бул кепти ары жакта аңдып турган кыз да угуп калат. Угары менен ал калтырап, титиреп, жагылат жана ошол бойдон оңоло албай бу дүйнө менен кош айтышат...

Өрүк эне, автору Топчугүл Шайдуллаева

Бак ичи таң атпай түтүнгө толуп чыкты. Бирок кар каткан бойдон үлбүрөгөн өрүк гүлдөрүн ныгыра басып, ач кене сымал жабышып тура берди. Түтүндөн улам кар музга айланып калгандай оорлошуп, ого бетер өрүктөрдүн бутагын жерге ийип салды. Эми өрүктөрдүн шагы жерге эңилип, сынайын деп калды. Аял саамга токтоп, өрүкзарды бир сыйра карап алды да, турган ордунда башы тегеренип, көзү караңгылап, “күп” деп жерге кулады. Колундагы табагы кыйла жерге ыргып кетти...(толук окуу үчүн теманы басыңыз)

Жалгыз улак

Апам ыраматылык 15 баланы төрөгөн. Бир күнү экөөбүз кечинде сүйлөшүп жатып (мени менен аябай сырдашчу) анан айтат. 1958-жыл дейт. Атаң экөөбүз жаңы эле үйлөнгөнбүз. Атаң байкуштун үйү эмес, жата турган алачыгы да жок экен. Анан эптеп ар жерде баш калкалап жүрүп, көрбөгөн күнүбүз калбай акыры колхоздон жер алдык. Ошол жылдар өтө оор болду, жегенге нан жок, тамака кошконго жада калса туз жок. Кезерип ачкабыз. Анан жер алгандан кийин эптеп баш калкалаар жай тургузалы деп, атан экөөбүз топурак казып келип, самандан кошуп ылай жаткырдык. Экөөбүзгө караан болоор эч ким жок, атаң сокмо урат, мен ылай ташыйм.

Карт аял менен жаш аял.

Улгайган аял менен жаш аял маңдай-тескей чай ичип олтурушту.

Ооба, бири улгайган, экинчиси жаш. Булардын курагы да, тагдыр жолдору да, турмуштан алган энчилери да бири бирине окшобойт. Бир дасторкондо олтургандары менен ой-санаалары эки башка.

Жаш аял эртерээк ичип бүтүп, дасторконду жыйнаштыра коюп, караңгы кирип кете электе үйгө жетсем болот эле деп ичинде тынчы кетип олтурду. Күйөөсү да жумушунан келип калгандыр. Балдары мектептен эмгиче келишти. Кичүүсү ыйлап калбады бекен? Күйөөсү аны көтөрүп алып сыртта жол карап жүрөт го...

Сунушталган товар

Теги: Тоголок аял, Элмира Ажыканова, аңгеме, жашоо сүртүмдөрү