Кыямат романынан үзүндү, Чыңгыз Айтматовдун китебин окуу

Кыямат романынан үзүндү

Кыямат романынан үзүндү....

Таң каларлыктай көпкөк көздөрү бар бул чоң көк иттен Кенжеш чочуп да койбоду. Ит аны эркелеткендей куйругун булгалап, муңайым тиктеп турду. Бу Акбара эле!Акбаранын адам турактаган жерге мынчалык чукул кирип келгенинин жөнү бар болчу: өткөн түндөн бери кашардын ичи тынчыды да калды, кишилердин да, иттердин да үнү угулбайт. Көкүрөгүндө бала дегенде өчпөгөн үмүтү бар, күйүтү жанына тынчтык бербеген эне-бөрү ээн калган кашарлардын ичин бүт абайлап карап чыкты, бөлтүрүктөрү эч жерде жок, бир болсо ушерде болбосун дегендей чабандардын там-ташы, сарайлары турган жерге акырындап жакындады. Эми баланын маңдайында турат. Мынабу наристе өзүнүн бөлтүрүктөрүнүн эле бири сыңары өңдөндү – болгону адамдын баласы - ушул белгисиз туйгу-сезим карышкырга кандайча келди- белгисиз эмне болсо да, бала эч душмандыгы жок бул иттин башын сыламакчы болгондо, Акбаранын кайгыдан канап турган жүрөгү титиреп кетти. Ал жакын келип, баланын бетинен жалады. Бала буга кубанып, кыткылыктап күлүп, карышкырды мойнунан кучактады. Ошондо Акбара ого бетер эрип кеткендей болду, баланын бут алдына жатты да, кошо ойноп кирди – ушул кичинекей жандык эмчегимди сорсо деген эңсөө пайда болду, бирок бала эмчекти карабады – карышкырдын үстүнө минди. Кайра түштү да, ээрчитип жөнөмөк болду: “Жүр! Жүр!” – деп кыйкырды ал, боору ката кыткылыктап күлдү, бирок Акбара аны ээрчип басууга батынбады- тиги жакта кишилер бар экенин сезип турду. Ордунан жылбай, көк көздөрү менен баланы муңдуу тиктеди; бала болсо кайрылып келип, аны кайрадан башынан сылагылады, Акбара да анын бетинен жалады – балага бул өзгөчө жагып калды. Эне-бөрү ичине бук болуп толуп жүргөн бүткүл мээримин балага төгүп аткандай болду, баланын наристе жытынан көкүрөгүн кере жыттады. Ушул кичинекей адамзаада үңкүрүмө жашаса сонун болоор эле деген сезим келди. Баланын күрмөсүнүн жакасынан абайлап тиштеди, бир жерине тишим тийип кетпесин деп аярлык менен тиштеди, анан акырын өйдө карай силкип жалына отургузду – карышкырлар отордон козуну так ушундай ыкма менен ала качып кетет.

Бала кыска, бирок катуу чыңырып жиберди. Сарай тарапка кир жайганы бараткан Асылгүл

 Кенжештин кыйкырыгын угуп, бурчту айлана чуркап чыкты да, ошо замат көтөрүп бараткан кирин жерге ыргытып жиберип, Бостондун эшигине аттап-буттап жетип барды......

  • Кыямат романынан үзүндү

Окшош макала

Орозкулдун кыялы

Орозкулдун кыялы

Шаарга барсам кана...Эгер шаардан жылуу орун колго тийгендей болсо куйрукту шарт түйүп, тоо-токоюң менен жерге кир, катып саткан карагайң менен, куужатын катының менен жерге кир , алжыган чал, асыранды балаң менен жерге кир деп басып кете бербес белем! О, анда мен азоо айгырдай азынып турбас белем! “Орозкул Балажанович, кирүүгө можина?” -дегизип жалдыратат элем го даалайды. Түпкүчтөй түйүлтөт элем го кээ бир ак жүрөктөрдү. Ошерден бир шаардык катын албайт белем. Албаска эмне экен? Алиги микрафонун тумшугуна кармап, соруусун чайнап ырдаган сулуу артист келиндердин бирин алып алсам жарашпайт бекен. Андайларга кызматы чоң эркек болсо болду дешет.

Сунушталган товар

Тоолор кулаганда

Тоолор кулаганда

"Тоолор кулаганда" залкар жазуучу Чыңгыз Айтматовдун акыркы чыгармасы. китептен үзүндү .........

380Сом

Кыямат

Кыямат

Адам жана Карышкыр мамилеси. Түрк элдеринин, анын ичинде кыргыздардын түпкү теги көк карышкырдан ..

350Сом

Теги: Кыямат романынан үзүндү, Чыңгыз Айтматовдун китеби, Акбара, реферат