Сиздер үчүн коомдук ишмер Жусуп Абрахмановдун кызыктуу күндөлүгү, Сталинге жазган каттары, 1916 жылкы окуяларга болгон көз карашы бул китепте келтирилди.

китептен үзүндү

Москва, 1928-жыл. 18/VIII.

"Тагдырдын" эрки менен улуу тарыхый окуялардын күбөсү болуп калдым. Андыктан сен күн сайын көргөндөрдү, сен баштан  өткөргөнжөрдү, сезгендерди белгилеп коюу тарыхый жактан кызык болбой койбойт. Муну күндөлүктүн жардамы  менен жасоого болот жана мен муну жасоого аракет кылам. Чындыгында, муну кечигүү менен жасап жатам, бирок "эч болбосо, кеч болсун".

Менин күндөлүгүмө... Ушул убакыттан тартып сен менин жалгыз, чыныгы, унчукпаган досумсуң. Убакты-сааты келгенге чейин. Сен менин колумда турганда гана ишенимдүүсүң, башка колдорго өтсөн, чыккынчыга да айланышың мүмкүн. Андай болушу да ыктымал, ошентсе да мен сенден эч нерсе жашыра албайм. Мен сага саясий ишмердин ойлорун жана баштан өткөргөндөрүн гана эмес, катардагы адамдын  да ойлорун айтып берем.

Бир гана өкүнүчтүүсү  жери– сен угасың, бирок жооп бербейсиң. Эмне экен, мага ар дайым кандай гана оор кыйын болбосун, жалгыздыкта болуу жана жолумду табуу буйрйк эткен, бирок да "мындай" тагдыр менен келишүүгө туура келет.

Досум! Сага айткан нерселердин баарысын сен  эч кимге айтпашың керек. Муну мен  тирүү турганда  сенден талап кылам, а качан мен жок болгонумда кимге кааласаң, кандай кааласаң айта бер. Ошентип менин  ойлорумду, эмне болгонун жана эмне болоорун тыңша.

11.11. 1930

Кечээ оор маанай менен уктадым. Эрте менен андан да катуу чыңалган абал, жан дүйнөмдөгү кандайдыр бир оору менен ойгондум. Эмне болду? Эмне үчүн? Түшүнбөйм. Мындай тынчсыздануу үчүн негиз деле жок, болгон да эмес. ЭКСке кыргыздар дан тапшыруудагы туура эмес тапшырмалар үчүн арызданып келишти. Алар малчылар. Алардан дан алуу үчүн малдарын саттырууга мажбур кылуу бул – максатсыз гана эмес, кылмыштуу дагы. Бул менин оор маанайымды андан бетер ырбатты. Мүмкүн, бул жакын арада досумдун жөнөп кетээринендир...