Акын Омор Султановдун ырлар жыйнагы эми бир китепте.

..................................

КУСАЛЫК

Чарчоонун биринчи ыры

жазылган күн

эсимде

турат бүгүн...

Баарыбыз жаш бала элек

түшүнө элек,

экинчиби

үчүнчүбү класста элек.

Каникулга тарагандын эртеси болсо

керек,

эч кимге айтпай
качып чыккан Мцыридей
сагынчым кусага өтүп
жүдөп жедеп
жөнөдүм апамды издеп...
Убакыт — күн чыга элек.
Алыстан

же бийиктен караганга
жердин бити сыяктуу
болсом керек.
Колумда таягым бар
өзүмдөн чоң
жол билбейм

бирок, барам тоо аралап —

апамды издейм...

Апам болсо көкүрөк оорулуу эле.

Жан талашып

жылкычынын жанына

тигип алып

бир алачык,

кымызга барган эле...

Кусалык — коркунучтан

жырткычыраак.

Чоң кайкы ашып

узунду күн жол басып

(билбептирмин, жол дагы ушунчалык

болобу ыраак?)

калган кезде көз байланып

өзүмдөн чоң таягымды

колума алып
алачыкка кирип барып
бир «баа-а» деп жыгылыпмын
апама канат жайып...

Бар эле анда
коркунуч да,
кубаныч да

бир өмүргө созулган ошол «ба-а» да

Мени оорулуу көкүрөккө кысып алып
апам дагы ыйлап жатты
кусалыктын бугун жарып.
Ошондо чарчаптырмын ушунчалык —
эстей калсам азыр да
баардык жолду басып өткөн
таманымдын алдында
зуу-зуу этип жер зуулдайт
башка нерсе угулбайт...